Timurlenk, Ankara Savaşı’ndan sonra Sivri Hisar’a gelir. Hoca kolları sıvar. Semiz bir kızarttıktan sonra
alır Timur’a doğru yola koyulur. Hocanın karnı da açtır. Tepsideki kaz kokusu burnuna gelir. Hoca bir yutkunur, iki yutkunur, dayanamaz. Bir budu kopartıp
yer. Timur:
– “Nerede bu kazın diğer budu?” diye sorar. Hoca hiç tereddüt etmeden bir kafadan atar:
– “Bizim burada kazlar tek ayaklıdır Şevketlim!” der. Timur kızar:
– “Haydi gidip görelim” der. Hoca’nın mahallesine giderler. Kış günlerinde kümes hayvanları tek ayakları üzerinde dururlar ya… Hoca kazların o anda öyle durduklarını görünce:
– “İşte Sultanım! Demin söylediğim gibi… Bizim burada kazlar tek ayaklıdır!” der. Tam o sırada yanlarından bir davulcu geçiyormuş. Timur ona kazları ürkütmesini
emreder. Davulcu, şaşkınlıktan hayvanların üzerine tokmağını fırlatır. Tabii kazlar iki ayaklı olup kaçarlar. Timur Hoca’ya döner:
– “Bre Hoca sarığından utanmaz misin? Huzurumuzda nasıl yalan söylersin?” diye gürler. Hoca son derece pişkindir. Hiç istifini bozmaz. Ve ona su cevabı
verir:
– “Kızma Sultanım! O tokmağı sen yeseydin dört ayaklı olurdun!..”